به جهان خرّم از آنم که جهان خرّم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقی است
به ارادت ببرم درد که درمان هم از اوست...
وقتی این همه تضادو می بینم، نمی دونم باید گریه کنم یا بخندم و شایدم دیگه وقتشه کاملا بی تفاوت بشم. موقع شعار دادن و ادعا از همه جلو اند ولی وقت عمل چنان درجا می زنند که حالت از هر چی آدم به اسم متفکر بد می شه و دیگه فقط و فقط می خوای از همه شون فرار کنی.
بچگی ها، عاشق تمام سادگی ها بودم.بعدها بدون اینکه متوجه بشم، جذب پیچیدگی ها شدم و حالا پس از عبور این سالها دوباره به کودکی ها برگشتم. هر چقدر هم پیچیدگی ها، پر رمز و اعجاب انگیز به نظر برسه، هیچ چیز به زیبایی دنیای بی تکلف سادگی ها نیست..
علت اینکه، هر کسی که می شناسم، بعد می فهمم، اونی نیست که من شناختمش، اینه که من خودمو نشناختم..
مرغان دریایی هرگز در هوا ساکن نمی مانند. هرگز از پرواز باز نمی ایستند. برای آنها باز ایستادن از پرواز در آسمان، به معنای ننگ و بی حرمتی است.
اغلب مرغان، رنج آموختن پرواز را در حدی فراتر از یادگیری ساده ترین حقایق به خود هموار نمی کنند. برای بسیاری از مرغان، تنها غذا خوردن مهم است و پرواز اهمیتی ندارد. اما برای جاناتان مرغ دریایی، آنچه ارزشمند است، پرواز است، نه غذا. بیش از هر چیز دیگر، جاناتان لیوینگستون، عشق به پریدن دارد..