دیشب یه کوچولویی وادارم کرد بشینم تا دیروقت باهاش کارتون "پاندای کونگفو کار" رو ببینم. هر چند که اهل تماشای هیچ برنامه بصری نیستم و این کارتون هم چیز چندان نابی نبود ولی خب، یه جمله مهم داشت و اون این بود که گاهی مخصوص بودن فقط اینه که خودتو باور داشته باشی.
آی این قدرت اراده آدمی، کارها رو پیش می بره! یه وقتهایی خودتم مات و مبهوت می مونی که واقعا این عملو من انجام دادم؟! باید یاد بگیریم که همه می تونیم مخصوص باشیم و غیرممکن، وجود خارجی نداره.
هر صبحی که از راه میرسد وسپیده سر می زند اغاز زندگی جدید
وفرصتی دوباره برای برداشتن گامی دیگر است .